Tu była bardzo osobista notka... o przyjaźni i o śmierci... ale była zbyt osobista. Zostawiłabym ją, gdyby nikt z moich znajomych nie czytał tego bloga, ale po długim czasie utrzymywania go w tajemnicy kumpela wyciągnęła ode mnie adres... Tak więc skasowałam tę notkę. Wybaczcie, ale nie mogłam jej zostawić...
Kupiłam zeszyt. Dziś rano, na przystanku. To takie moje zabezpieczenie... na wypadek gdybym znów zaczęła myśleć... Czasem nachodzą mnie dziwne myśli, czasem dochodzę do nieprawdopodobnych wniosków... A gdy siadam przed komputerem, żeby te myśli spisać mam pustkę w głowie. Dlatego kupiłam zeszyt, teraz mogę zapisywać te myśli, choć nie zawsze są one miłe i wesołe... Ale będę je zapisywać, zobaczymy co z tego wyjdzie... :)
Jej, dużo wody w rzece upłynęło odkąd coś tu napisałam :) Cóż, nie było czasu na siedzenie godzinami przed komputerem i przelewanie swoich mysli na pap... yyy, chciałam powiedzieć na Worda ;) Chociaż tych myśli to ostatnio było dużo... Czynów, na które nie mogłam się przez dłuższy czas zdecydować również... Choć tu mam wątpliwości czy to dobrze... A z resztą nie ważne :) Dziś dzień wcale nie zapowiada się uroczo, więc nie mam ochoty pomagać mu się zepsuć smutnymi myślami ;) I wcale tego robić nie będę :)
Wciąż mi smutno... Oczka mam załzawione, ale szablonik jednak zostanie biały... A jeszcze lepiej biało - niebieski ;)
Smutno mi... Przez to już cały komp mam w czerni i szarościach... Mało brakowało, a zmieniłabym też szablon bloga na czarny... Czy to jest zły znak?