crytha

Im hiril eduial,
Im gwilith ar gl,
Im linnad en aew,
Im anor ar ithil,
Im hwest mi amrûn,
Im tawar calen,
Im gwann,
Im siniath vaer
Dan im amarth raeg,
Im hęn en vorn
Dan im gûr en galad,
Im pilin e-dagor,
Im aras alag,
Im eithel sirion,
Im heriad
Dan im methed,
Im gwanu...

Jestem władczynią zachodów,
Jestem niebem i gwiazdami,
Jestem śpiewem ptaków,
Jestem słońcem i księżycem,
Jestem wiatrem na wschodzie,
Jestem zielonym lasem,
Jestem przeszłością,
Jestem dobrą wieścią
Ale jestem też złym losem,
Jestem dzieckiem ciemności
Ale też sercem światła,
Jestem strzałą w bitwie,
Jestem dzikim jeleniem,
Jestem źródłem rzeki,
Jestem początkiem
Ale jestem też końcem,
Jestem śmiercią...

Dokładnie nie wiem co to jest, powstało mniej więcej dziś o drugiej w nocy, gdy nie mogłam zasnąć... Może zostanę poetką? ;)

To miała być filozoficzna notka, ale za sprawą zrezygnowania z zajęć z filozofii (na które i tak ani razu nie poszłam :P ) nie będzie :P Pewna sytuacja dziś dała mi trochę do myślenia na temat natury ludzkiej. Wyglądało się mniej więcej tak, że nie poszłam na pewną imprezę (plenerową, żeby ie było, że tylko szlajam się po knajpach :P ), a potem spytałam kolegi jak było. Kolega, który (tu po raz pierwszy prawdziwe imię :P ) notabene ma na imię Artur powiedział, że fajnie, ale jeszcze fajniej byłoby, gdybym ja była obecna. Potem, gdy rozmawiałam z koleżanką - Eweliną (a czy tu prawdziwe imię, to się okaże :P tamto zostawiłam, bo mi się podobało ;) ), przytoczyłam ten fragment rozmowy i stwierdziłam, że Artuś jest raczej nieśmiałym chłopcem i trzeba go jakoś rozruszać :) I wtedy usłyszałam komentarz "no, ktoś tu poczuł miętę do kolegi z klasy"... Ręcę opadają... Czy w dzisiejszych czasch dziewczyna nie może porozmawiać z chłopcem zostając tylko przyjaciółmi? Czy teraz nawet rozmowa oznacza miłość? Chyba lekka przesada, nie sądzicie? A co najlepsze nikt nie chce uwierzyć jak zaprzeczam :P

"Vanitas vanitatum et omnia vanitas" - Marność nad marnościami i wszystko marność... Wszystko marność, wszystko przemija... Nawet przyjaźń... Z resztą czym jest przyjaźń? Wzajemną pomocą w trudnych chwilach? Wspólnymi zakupami? Szczerą rozmową? SMSem o 6 rano z pytaniem "jak spałaś"? Czy przyjaźń to poświęcanie się dla drugiej osoby? Powiedzcie mi, bo ja nie wiem... Nigdy nie doświadczyłam prawdziwej przyjaźni...

Hm... zauważyłam ciekawą rzecz... Gdy jestem wesoła, coś mi się udało, mam jakiś powód do radości, nie myślę o blogu; ale gdy tylko coś zaczyna dziać się nie tak jak trzeba, mam jakieś problemy, zmartwienia, natychmiast albo klawiatura albo zwykły długopis idzie w ruch i zaczynam zapisywać moimi chorymi rozmyślaniami kolejne kartki... Dlaczego jest tak, że gdy jesteśmy szczęśliwi zazdrośnie trzymamy szczęście dla siebie, a gdy jest nam źle szukamy kontaktu z kimś, chcemy zrzucić na kogoś innego choć niewielką część naszego bólu? Dziwna jest natura ludzka...

Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech i pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w ciszy.
O ile to możliwe bez wyrzekania się siebie, bądź na dobrej stopie ze wszystkimi.
Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoją opowieść.
Unikaj głośnych i napastliwych, są udręką ducha.
Niech twoje osiągnięcia zarówno jak plany będą dla ciebie źródłem radości.
Bądź ostrożny w interesach, na świecie bowiem pełno oszustwa.
Bądź sobą zwłaszcza nie udawaj uczucia.
Ani też nie podchodź cynicznie do miłości, bo ona jest wieczna jak trawa.
Bo ona jest wieczna.
Przyjmij spokojnie co ci lata doradzą, z wdziękiem wyrzekając się spraw młodości.
Jesteś dzieckiem wszechświata nie mniej niż drzewa i gwiazdy, masz prawo być tutaj.
A więc żyj w zgodzie z Bogiem, czymkolwiek On ci się wydaje.
W zgiełkliwym pomieszaniu życia zachowaj spokój.
W zgiełkliwym pomieszaniu życia zachowaj spokój ze swą duszą.
Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniah jest to piękny świat.
Jest to piękny świat...

Tekst znaleziony w 1692r. w Kościele św. Pawła w Baltimore.